در قرنی زندگی میکنیم که فلز
به عنوان یکی از اصلی ترین مواد در دسترس بشر قرار گرفته و روز به روز استفاده از
فلزات در صنایع و وسایل مختلف بیشتر است.با توجه به رشد روز افزون بهره گیری از
فلزات مسئله حفاظت و افزایش عمر مفید قطعات از اهمیت ویژه ای برخوردار است. فلزات
در طبیعت بصورت سنگ معدن و به همراه مواد کانی دیگردر شرایط پایدار از نظر
ترمودینامیکی قرار دارند. برای استفاده باید آنرا استخراج نمود و با صرف هزینه های
استخراج وساخت و تولید، آن را به صورت فلز با شرایط مورد نظر در اورد. پس از
استخراج فلز از نظر ترمودینامیکی ناپایدار بوده و در صورت وجود شرایط محیطی مناسب
مجدداً به حالت پایدار خود تبدیل می شود. به این تبدیل از حالت ناپایدار به پایدار
اصطلاحاً خوردگی گفته می شود. در حقیقت بروز خوردگی باعث به هدر رفتن مواد مورد
نظر و هزینه ساخت آن‌ها می شود این جاست که حفاظت از مواد و بهره وری بهتر از آن‌ها
ابعاد تازه ای می یابد. بنابراین باید بتوان به نوعی دلایل تخریب فلز و همچنین
شرایط جلوگیری از این تخریب را به دست آورد.
خوردگی یکی از
عمده ترین محدودکننده های عمر قطعات و دستگاه‌ها می باشد. ضعف‌های مکانیکی موجود
در دستگاه‌ها را همواره باید کاهش داد، اما اگر خوردگی بیش از حد باشد دستگاه‌ها
غیرقابل استفاده می شوند. خوردگی یک واکنش الکتروشیمیایی بین فلز و محیط اطراف آن
است. این عمل با واکنش کاتدی(احیاء اکسیژن و یا متصاعد شدن گاز هیدروژن) همراه
است. شرایط خوردگی به دلیل حضور دائمی آب، هوا و رطوبت محیط همواره فراهم بوده و
در نتیجه خوردگی امری اجتناب ناپذیر می باشد. البته باید توجه داشت خوردگی فقط به
فلزات محدود نمی شود بلکه روی کامپوزیت‌ها و پلیمر‌ها هم تاثیر دارد. در این میان
نقش مهندسی خوردگی انتخاب موادی است که در برابر عوامل خورنده مقاومت داشته باشند
و همچنین باید تلاش کنند که اثرات خورندگی عوامل محیطی را کاهش دهند................
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
