مقدمه
انعطاف‌پذيري يكي از اجزاء آمادگي جسماني
و يك بخش كليدي در پيشگيري از آسيب و بهبود اجراي ورزشي مي‌باشد. در افراد
غيرفعالي كه عادت به زندگي كم تحرك دارند، عضلات و تاندون‌هايشان كوتاه و
فاقد قابليت كشش مي‌شوند. به عبارت ديگر دستگاه عضلاني در نتيجه بي‌تحركي،
به تدريج قابليت ارتجاعي خود را از دست مي‌دهند و در نهايت دچار كاهش
قابليت كشش مي‌شود( ). براي توسعه سريع انعطاف‌پذيري، تمرينات مربوط به گرم
كردن اجرا مي‌گردد كه در نتيجه اجراي يكسري حركات كششي تا ميزان محدودي
مي‌توان برانعطاف‌پذيري افزود، ليكن اين نوع تمرينات به تنهايي نمي‌تواند
سبب بهبود انعطاف‌پذيري در درازمدت شود. امروزه تمرينات كششي به منظور
توسعه انعطاف‌پذيري، بخش مهمي از هر نوع فعاليت جسماني به شمار مي‌رود.
چندين
شيوه كششي شامل ايستا، پويا و تسهيل عصبي ـ عضلاني گيرنده‌هاي عمقي (PNF)
افزايش در انعطاف‌پذيري را نشان داده‌اند. برخي از مطالعات پيشين نشان
داده‌اند كه روش كششي PNF افزايش بيشتري را در دامنه حركتي نسبت به ساير
روشها ايجاد مي‌كنند. اگرچه برخي از مزاياي استفاده از روشهاي كششي PNF
مشخص شده است اما كارايي بيشتر اين روشها در تحقيقات هنوز مورد سؤال است.
چندين نوع روش كششي PNF وجود دارد كه عبارتند از: CR، HR، CRCA و SRHR و ACR
شماري
از مطالعات شيوه SRHR را در تحقيقات خود به كار برده‌اند و هركدام زمانهاي
متفاوتي را براي نگهداري انقضاض ايستا (MVIC) ذكر كرده‌اند. در نتيجه
تعيين مؤثرترين زمان نگهداري انقباض ايستا در اين شيوه بايد بررسي شود. در
صورتيكه زمان كوتاهتر MVIC، افزايش يكساني ا در دامنه حركتي (ROM) در
مقايسه با يك زمان طولاني‌تر ايجاد كند، مربيان و ورزشكاران ممكن است
شيوه‌اي كه زمان كمتري را صرف كند، ترجيح دهند.
۲ـ۱ بيان مسأله
تمرينات
انعطاف‌پذيري به طور كلي به عنوان يك بعد مهم در اجراهاي ورزشي پذيرفته
شده است و بطور وسيعي بعنوان يك شيوه مؤثر در درمان و پيشگيري از آسيبها
مورد استفاده قرار گرفته است. تمرينات كششي براي افزايش قابليت كشساني بافت
و بدين طريق افزايش دامنه حركت مفاصل ويژه طراحي شده‌اند. اعتقاد بر اين
است كه افزايش دامنه حركت عملكردهاي ورزشي را بهبود و شدت و تعداد آسيبها
را كاهش مي‌دهد. با وجود اينكه عوامل ارثي نقشي تعيين كننده در
انعطاف‌پذيري ايفاء مي‌كنند، حركت‌پذيري مفصل مي‌تواند از طريق يك برنامه
منظم حركات توسعه دهنده انعطاف‌پذيري حفظ و يا توسعه داده شود.
اجزاء
مقاوم غيرفعال و انقباضي فعال در برابر كشش عضله مقاومت ايجاد مي‌كنند و
روشهاي ويژه‌اي براي كاهش مقدار چنين محدودكننده‌هايي پيشنهاد شده‌اند.
به
منظور توسعه انعطاف‌پذيري، روشهاي كششي مختلفي ارائه شده‌اند كه محققين
بطور كلي آنها را به سه دسته ايستا، پويا PNF تقسيم نموده‌اند. روش كششي
ايستا عبارت است از كشيدن عضله تا نقطه احساس مقاومت و حفظ اين وضعيت به
مدت ۶ تا ۶۰ ثانيه شيوه كششي پويا، متضمن حركات تابي يا فعال مي‌باشد. در
اين نوع كشش، گروه عضلات در حالت كشيدگي نگه داشته نمي‌شوند، بلكه از حركات
پوياي مكرر در يك زمان كوتاه استفاده مي‌شود. به عقيده كنت و وس، PNF
عبارت است از تسريع يا توسعه مكانيسم عصبي، عضلاني از طريق تحريك
گيرنده‌هاي عمقي
از رايج‌ترين روشهاي
PNF كه ورزشكاران در تمرينات خود مورد استفاده قرار مي‌دهند، روش SRHR است
كه به عقيده برخي محققين انعطاف‌پذيري را بيش از ساير روشهاي كششي معمول
PNF افزايش مي‌دهد. روش SRHR شامل انقباض ايستاي عضلات مخالف، پس از انقباض
عضلات موافق است و از آنجاييكه هر دو گروه عضلاني موافق و مخالف در اين
روش منقبض مي‌شوند، با تحريك گيرنده‌هاي عمقي درون عضلاني از طريق بازداري
اتوژنيك و بازداري دوسويه موجب انبساط (راحتي) در عضله تحت كشش مي‌شود.
متون
متعددي كه از روش SRHR استفاده كرده‌اند، هر كدام زمانهاي متفاوتي را براي
نگهداري MVIC توصيه نموده‌اند. در حاليكه برخي از متون زمان مشخصي را براي
MVIC ذكر نكرده‌اند، برخي از محققين ۳ ثانيه MVIC را در روشهاي مختلف PNF
مورد حمايت قرار داده‌اند. در مطالعات ديگر ۵ ثانيه و ۶ ثانيه MVIC نيز
مورد استفاده قرار گرفته است. بعلاوه، ابهام وقتي بيشتر مي‌شود كه محققان ۷
ثانيه، ۷ تا ۸ ثانيه، ۱۰ ثانيه، ۱۵ ثانيه و حتي تا بيش از ۲۰ ثانيه MVIC
را نيز بكار برده‌اند.
مطالعه حاضر تأثير ۵، ۱۰ و ۱۵ ثانيه MVIC در
كشش PNF به روش SRHR را بر توسعه دامنه حركتي مفصل ران مورد بررسي قرار
مي‌دهد. در واقع محقق در جستجوي پاسخ به اين سؤال است كه آيا بين زمانهاي
۵، ۱۰ و ۱۵ ثانيه MVIC در روش SRHR تفاوتي وجود دارد يا خير؟
فهرست مطالب :
فصل اول : مقدمه و معرفیمقدمهبیان مسألهضرورت و اهمیت تحقیقاهداف تحقیقپیش فرض های آزمونفرضیه های تحقیقمحدودیت های تحقیقمتغیرهای تحقیقتعریف عملیاتی واژه ها و اصطلاحاتفصل دوم : ادبیات و پیشینه تحقیقمقدمهانعطاف پذیریانواع انعطاف پذیریعوامل محدود کننده انعطاف پذیریفواید برنامه تمرینی کششیکشش عضلانی و پیشگیری از آسیبرخداد های هنگام کشش عضلانیچه موقع کشش را انجام دهیم؟مبانی نروفیزیولوژیک کششدوک های عضلانیاندام وتری گلژیبازتاب کششیمهار خودبخودی (بازتاب کششی معکوس)بازداری دوسویهانواع تکنیک های کششیکشش بالستیک (پویا)شش ایستاکشش تسهیل عصبی – عضلانی گیرنده های عمقی (PNF)کشش به روش SRHRرابطه مدت انقباض ایستا در PNF و افزایش دامنه حرکتیفصل سوم : روش شناسی تحقیقجامعه آمارینمونه و روش نمونه گیریابزار اندازه گیرینوع تحقیقطرح تحقیقمراحل اجرای تحقیقاجرای پیش آزمونبرنامه یک جلسه تمرینشیوه اجرای یک نوبت (ست) از برنامه تمرینفصل چهارم : تجزیه و تحلیل آماریمقدمهتوصیف آماری داده هاآزمون فرضیه های تحقیقفصل پنجم : بحث و نتیجه گیریمقدمهخلاصه تحقیقیافته های تحقیقبحث و نتیجه گیریپیشنهاد برخاسته از تحقیقپیشنهادات برای تحقیقات بعدیمنابع
نوع فایل : ورد (doc)
حجم فایل : ۹۳ کیلوبایت (zip)
تعداد صفحات : ۱۱۷ صفحه
:: برچسب‌ها:
پایان نامه انعطاف پذيري و تمرينات كششي ,
پایان نامه ,
انعطاف ,
پذيري ,
تمرينات ,
كششي ,
:: بازدید از این مطلب : 138
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
