چکیده

باغ ایرانی یکی از دستاوردهای مهم و منحصر به فرد فرهنگ ایرانی است که نه تنها در محدودۀ جغرافیایی ایران بلکه در سراسر فلات ایران گسترده و شناخته شده است . آنچه هویت این دستاورد را ارزشی یگانه می‌بخشد حضور آن در درازای تاریخ تمدن ایران زمین است. باغ ايراني اثري است ارزشمند كه بازتابنده روحيه، فرهنگ و علايق مردم ساكن در اين سرزمين بوده، و با فنون،كشاورزي، معماري و هنرهاي بومي آن در ارتباط تنگاتنگ است. باغسازي در ايران قدمتي چند هزار ساله دارد. نگرش خاص ايرانيان به جهان هستي، در چهارباغ ايراني تبلور مي يابد.

چهارباغ که اصل اساسی باغ سازی ایران است از ایداعات کوروش در خلق محوطه باغ پاسارگاد به شمار می رود. در دوره اسلامی با ترکیبی از بهشت های زمینی احداث شده به وسیله باغ سازی مسلمان پیوندی ناگسستنی خورده است.

بدین طریق دو مبدا در باغ سازی جهان وجود دارد که تاریخی بیش از دوهزار سال دارند. باغ سازی ایران و باغ سازی چین(ژاپن) امروزه به عنوان دو الگوی قدیمی و پایه ای مطرح می باشند.

سير تاريخي باغ ايراني، كه در اين مقاله مورد بررسي است، روندي تكاملي را با خود همراه دارد كه از بدو تولد تا قرن حاضر، همواره بر غنايش افزوده است و هيچگاه منقطع نگشته است.

كلمات كليدي