بسياري از متخصصان حركات انساني روي اهميت اين موضوع براي مربيان و معلمان تأكيد دارند، جداي از اين مهارت در مراقبت (پايه اي براي 1) كنترل و ايجاد (محيطي ايمن،2) مطمئن بودن از اينكه ورزشكار (دانش آموز مشغول كار خود است،3) تحليل و ارزيابي اجراي حركات را به منظور (ارزيابي مهارت،4) اصلاح كردن حركات به منظور افزايش مهارت. البته موفقيت در دو مورد اول پيش شرط موفقيت در دو مورد آخر است.

بيشترين تحقيقات كه روي اين موضوع در محيطهاي آموزشي توسط بارت(Barret) و آليسون (Allison)  انجام شده است. آنها روي برداشت افرادي كه كم و بيش با ورزش در محيط مجتمع سروكار داشته اند تحقيق كرده اند بارت روي نياز معلمان به طرحي از آن چه آنها مراقبت مي كنند و چگونگي اين مراقبت بحث كرد. به ويژه توجه خاصي به شناسايي موارد بحراني (خطرناك) (يعني مواردي كه حركات يا محيط روي نتيجه عملكرد تأثير بدي مي گذارند) داشت. آليسون تأكيد داشت كه مراقبان بي تجربه به جزئيات حركات توجهي نمي كنند و اين مسأله را ناشي از مشكل تشخيص ويژگيهاي مرتبط و غير مرتبط مي دانست.

تعداد كمي از محققان جنبه هاي قابل ارزيابي مراقبت را بررسي كرده اند. در اين مطالعات محيط با محدود كردن آن به نمايش اطلاعات يك فيلم يا ويدئو از يك يا دو ورزشكار ساده شد. از مراقبان خواسته شد تا براي هر نمونه حركتي ؟؟ ساده مثل درجه بندي يا تعيين نوع حركت را ارائه كنند هر چند همه ناظران قادر بودند بعضي از خصوصيات سلسله مراتبي (ترتيبي) خاص حركت را بفهمند اما ناظران با تجربه تر قادر بودند اطلاعات خاص و دقيق تري ارائه كنند.

هوف مان (Hoffman) و همكارانش نيز چند تحقيق درباره ويژگيهاي قابل ارزيابي مراقبت (نظارت) انجام داده اند، آنها نيز حركات را در يك محيط ساده شده اما با اين تفاوت كه تأكيد روي جنبه هاي بيومكانيكي بود تا كلي نمايش دادند. محققان مجموعه اي از توضيحات پذيرفتني درباره هر حركت را ارائه دادند از مراقبان خواستند تا اين توضيحات را با مشاهدات خود تلفيق كنند و مشخص شد كه توانايي تشخيص درست جنبه هاي بيومكانيكي يك حركت نتيجه تجربه در نظارت و آشنايي با آن مهارت است.

در حالي كه مطالعات         و سايرين زير ساختي ايجاد كرده اند كه بتوان روي ان كاركرد، ولي سئوالات بسياري بي پاسخ مانده است. براي مثال، در نبود توضيحات از پيش تعيين شده دربارة يك حركت، مراقبان چه گزينه هايي را براي چه چيز، كجا، و كي مشاهده كردن انتخاب كنند؟ آيا مراقبان بي تجربه گزينه هايي مشابهي انتخاب مي كنند اما براي فهميدن نياز به تكرار بيشتري دارند؟ چه تعداد از توانايي مراقبت نتيجة تجربه است تا آشنايي با آن مهارت؟ به اين ترتيب: هدف از اين تحقيق رسيدن به جوابهايي به اين سئوالات است.

در اين تحقيق ده مراقب به عنوان آزمايش شونده شركت كرده اند. شش تاي آنها به دليل سابقة تدريس يا مربي گري با تجربه محسوب شده اند. چهارتاي ديگر مبتدي تلقي شده اند: آنها با ورزشها ناآشنا نبوده اند اما در تحليل مهارت ها ناآشنا بوده اند. هيچ كدام از مبتديان فعاليت مربي گري يا تدريس نداشته اند.

كاري كه همة آزمايش شونده ها مشاهده كردند پرتاب لاكروس بود. كار نسبتاً ناپيوسته بود. به اين دليل انتخاب شده بود كه براي همه آزمايش شونده ها تقريباً ناآشنا بود. كسي كه اين حركت را انجام مي داد يك ورزشكار بود. اما در اين رشته نه آموزشي ديده بود و نه تخصصي داشت.

فيلمي از نماي بالا از ورزشكار هنگامي كه چند قدم برداشت و توپ را پرتاب كرد تهيه شد. در مقدمه طولاني پيش از انجام حركت در فيلم گذاشته شد كه آزمايش شونده ها قبل از اينكه هر حركتي اتفاق بيافتد به آن علاقه مند شوند. جزئيات كامل حركت نيز در فيلم ضبط شده وجود داشت، تمام حركت در كادر دوربين بود و تنها چيزي كه در هر زمان خارج از كادر بود توپي بود كه پرتاب شد.

به آزمايش شونده ها گفته شد فيلم لاكروس را مشاهده خواهند كرد و اينكه آنها بايد نقش مربي تا معلم (اين گزينه به عهده خودشان بود) را در آن صحنه فرض كنند. و آنها به عنوان يك مربي يا معلم وظيفه داشتند تا درسي حركت ورزشكار را بررسي كنند. دستورالعملي به آنها داده شد تا گزينه هاي خوب، بد، درست، نادرست، مطلوب يا نامطلوب را انتخاب كنند. به آزمايش شونده گفته شد تا اهميت هر كدام از مشاهداتشان را توضيح دهند. هر نظري قابل قبول بود صرف نظر از اينكه براي مشاهده كننده كلي يا بي اهميت باشد. تا حدي هم اين كار را براي اطمينان از اينكه همه مشاهده كننده ها (به ويژه بي تجربه ها) با هدف مشتركي اين كار را مي كنند. هر چند اين مسأله به آنها گفته نشد ولي انتظار مي رفت هر مراقب استراتژي مشاهده خود را طراحي و اجرا كند.